De poepdoos

Koeienstront... een bekende geur op het platteland. Maar menselijke poepgeuren bereiken onze neus vaak niet meer, behalve op je eigen WC. Maar vroeger, in de eerste helft van de 20e eeuw, ontbrak op de meeste plekken de riolering nog.

Men had toen een poepdoos of kakdoos. Zo'n 'huusken' stond meestal buiten, achter het huis. De poepdoos of kakdoos was niets anders dan een kist met bovenin een gat. Aan de voor- of achterkant zat een deurtje waardoor je bij de ton of emmer kon.

Door- en wegspoelen was niet mogelijk. Onderin de doos stond de ton waar alles inviel. Daarin kon je zien en ruiken wat je voorgangers hadden geproduceerd.
Wc-papier was vaak niet voorhanden. Er werden gewoon kranten gebruikt die men met het broodmes in repen sneed.

Wat gebeurde er als de ton vol was?
Veel mensen op het platteland verwerkten hun eigen poep. De tonnetjes werden geleegd in de sloot of gevoegd bij de mest van de dieren en over het land verspreidt. Voor de mensen in dorpen en steden was er een speciale infrastructuur voor het ophalen en verwerken.
Soms, als de mensen aan het water woonden, stond het huuske op een steiger boven de sloot en viel de ontlasting direct in het water. Niet fris. Helemaal niet als het slootje geen stomend watertje was of als de sloot 's winters was bevroren.