Dieren als medicijn

Liesbeth van den Hof heeft een erf dat leeft. Met twee honden, kippen, ganzen, eenden, schapen én een shetlander. Maar het meest trots is de Drentse dierenvriendin op haar eekhoorns. “Dat zijn zulke leuke beestjes. Ze rennen, springen en vliegen alle kanten op. Als ze de kolder in de kop hebben, kun je ze nauwelijks volgen met je ogen.”

Aan de Hoofdstraat in het Drentse Hooghalen heeft Liesbeth van den Hof (49) haar eigen kleine dierenparadijs. Omdat de woning haaks op de weg staat, zie je niet direct dat achter het woonhuis nog zo’n anderhalve hectare tuin ligt die grenst aan en heel natuurlijk overgaat in het Drentse landschap. Liesbeth woont er samen met haar man Henry, schoonvader Wim (77), drie Zwitserse bergschapen (Walliser Schwarznasen) Jut, Jul en Koos, shetlander Blixem, een koppel Frankische landganzen, kippen, loopeenden, de twee honden Q en Must. Als klap op de vuurpijl heeft ze zo’n twintig eekhoorns. Voor die kleine knaagdieren staan er zes volières in de tuin. Het bordje met de naam Eekhoornlaan wijst je de weg ernaartoe. “Ik houd van al mijn dieren, maar de eekhoorns zijn favoriet”, vertelt Liesbeth terwijl ze een schaaltje met noten in de volière zet. “Het zijn zulke leuke beestjes. Ze zijn nieuwsgierig, ondernemend, soms een tikkeltje brutaal en sowieso vliegensvlug. Ze rennen, springen en vliegen alle kanten op. Als ze de kolder in de kop hebben, zijn ze nauwelijks te volgen met je ogen. Fascinerend. Het leuke aan eekhoorns is dat ze menselijke trekjes hebben. Kijk maar eens hoe ze hun noten eten. Geweldig! Heel herkenbaar.”

Eekhoorns als hobby

“Als kind had ik een chinchilla: Scooby. Hij leek een kruising tussen een dwergkonijn, een mini-kangeroe en een reuzenmuis. Hij had dus wel iets weg van de eekhoorn waar ik zo dol op ben, maar was het natuurlijk niet helemaal. Ik kende verder ook niemand die eekhoorns hield als ‘hobbydier’. Ik kocht zeven jaar geleden mijn eerste eekhoorns, twee Syberische grondeekhoorns, ook wel Boeroendoek eekhoorns genoemd: Joffrey en Lady. En ik sloot me aan bij de eekhoornvereniging omdat ik alles wilde weten over deze exotische knaagdieren. Ik dacht: pas als ik alles van ze weet, kan ik ze goed verzorgen.” Na de eerste bijeenkomst met andere eekhoornliefhebbers komt Liesbeth er achter dat de eekhoornsoort die zij heeft gekocht helemaal niet te koop aangeboden had mogen worden, vanwege hun beschermde status. Liesbeth voelt zich er schuldig over, maar de regel is: wat je hebt, mag je houden. Liesbeth besluit voortaan bij haar contacten in de eekhoornwereld te kopen. Een jaar later schaft ze nog twee Japanse Lissen die erg op de Europese eekhoorns lijken aan, Scooby en Ballou.

Haar hobby wordt pas echt haar passie als ze hiernaartoe verhuist. Dat is nu drie jaar geleden. Er komt nog een koppeltje Japanse Lissen bij, twee Amerikaanse roodstaarteekhoorns (Hofmanies), drie boomeekhoorns (Tamiops) en twee Amerikaanse Chipmunks. “De eekhoorns zitten niet allemaal bij elkaar in dezelfde volière. Ze zijn per koppel ingedeeld, dus een mannetje en een vrouwtje van dezelfde soort bij elkaar. Het Hofmanieskoppeltje en de Tamiops zitten bij elkaar, net als de Chipmunks met een koppeltje Japanse lissen. Inmiddels heb ik er van die laatste soort al veertien. Het aantal volières is ook meer dan verdubbeld, want de dieren moeten wel de ruimte hebben.”

Op de ouderwetse manier

Haar liefde voor dieren heeft Liesbeth niet direct van huis uit meegekregen. Thuis was er een poedel en de chinchilla en voor de rest hebben haar ouders – of eigenlijk vooral haar vader – niets met (huis)dieren. “

Nieuwsgierig geworden naar het hele artikel en nog geen abonnee? Klik hier en word abonnee.